نمایش یک نتیجه
روش سخت شدن آب
در سختی گیر آب روش‌های سخت شدن آب به دو نوع سخت کننده رزینی و سخت کننده های الکترونیکی (مغناطیسی) تقسیم می‌شوند. سختی آب تمایل به رسوب دارد. ستون‌های آهکی در غارها شکل گرفته اند که به خاکستر یا تفاله معروف هستند. یا رسوب ایجاد شده در داخل کتری نمونه ای از وجود سختی آب و رسوب است. سختی آب با تشکیل کربنات کلسیم رسوب می‌کند. همان رسوبی که اگر قبلاً از بروز آن جلوگیری نکنیم ممکن است آبگرمکن یا دیگ را از کار بیاندازد. سختی آب باعث سخت شدن لوله‌های دیواره لوله می‌شود. این امر علاوه بر افزایش افت فشار در طول مسیر، باعث کاهش ضریب انتقال حرارت و همچنین افزایش دمای سطح دیگ در برابر شعله مشعل می‌شود که به نوبه خود باعث ضایعات می‌شود.
رزین های رزین
سختی گیرهای رزینی یکی از روش‌های سختی گیر آب هستند که در ظرفیت‌های مختلف بر حسب نیاز ساخته می‌شوند. ساختار کلی تجزیه کننده ها مشابه است و تفاوت فقط در نوع کنترل است. یک مخزن استوانه ای ساخته شده از ورق استیل که از داخل و خارج جوش داده شده و دارای حداقل دو دهانه برای دسترسی است. داخل مخزن یک بستر سیلیس روی آن کف‌های رزین ریخته شده است. هر دو دستگاه دارای یک لوله برای ورود به آب سخت و یک لوله برای خروجی آب نرم با اتصالات و شیرها یا یک کابل چند طرفه هستند. به منظور توزیع یکنواخت آب ورودی در قسمت بالایی، یک دیفیوزر در دستگاه سفت کننده تعبیه شده است. به منظور جمع آوری آب نرم و توزیع یکنواخت آب معکوس، یک دستگاه شستشوی آب برگشت پذیر با صفحه فولادی برای قرار دادن نازل‌ها ارائه می‌شود.
هنگامی که آب حاوی ترکیبات سولفات کلسیم و منیزیم باشد، از رزین عبور می کنند. کلسیم و منیزیم جایگزین سدیم آنها با این ماده رزین شده و در نتیجه سختی آب را کاهش می‌دهد. هنگامی که تمام رزین یون سدیم مصرف شد، رزین اشباع شد. با عبور محلول نمک (کلرید سدیم) می توان آن را ترمیم کرد. به این ترتیب، عمل انجام شده، کلسیم و منیزیم رزین جدا شده و یون سدیم را می گیرد. اندازه سختی گیرها به مقدار آب عبوری از واحد زمان (تخلیه) از عامل سخت کننده و مقدار املاح موجود در آب بستگی دارد. قدرت هر دو دستگاه به جریان آب، سرعت آب و سختی آب بستگی دارد.